Polityka Energetyczna Polski 2040. Uwagi do projektu rządowego

Rządowy plan Polityki Energetycznej Polski 2040 stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju i obywateli. Potrzebna jest alternatywa, przewidująca całkowitą rezygnację z paliw kopalnych i oparcie polskiej energetyki na niskoemisyjnym miksie energetycznym.

15 stycznia Partia Zieloni złożyła uwagi do przedstawionego przez rząd projektu Polityki Energetycznej Polski. Ich treść przedstawiamy poniżej:

Polityka Energetyczna Polski 2040 (PEP2040), jeśli zostanie wdrożona, stworzy bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa energetycznego państwa i bezpieczeństwa obywateli. Elementy, które w strategii PEP2040 niepokoją najbardziej, to:

a) kontynuacja energetyki opartej na węglu, podczas gdy reszta świata stara się zredukować emisje, w tym emisje w węgla, o 50% do roku 2030 i o 100% do połowy XXI wieku;
b) zbyt niskie cele redukcji emisji gazów cieplarnianych, które są poniżej zobowiązań Polski jako kraju członkowskiego UE, wynikających z porozumienia paryskiego;
c) propozycja budowy 6 elektrowni jądrowych, w sytuacji, kiedy kolejne kraje wycofują się z nieefektywnej, ryzykownej oraz bardzo drogiej energetyki atomowej na rzecz energetyki oszczędnej, odnawialnej i rozproszonej;
d) zahamowanie rozwoju energii wiatrowej na lądzie;

W miejsce wymienionych celów i wskaźników realizacji PEP2040 proponujemy 11 głównych założeń planu transformacji energetycznej i ochrony klimatu dla Polski, opracowanych w porozumieniu i ze wsparciem niżej podpisanych wybitnych ekspertów i naukowców w dziedzinie energetyki i klimatu

11 założeń transformacji energetycznej i ochrony klimatu dla Polski

1. Redukcja zużycia paliw kopalnych w energetyce, ciepłownictwie i transporcie o 50 % w perspektywie 2035 roku oraz całkowita rezygnacja z nich do 2050 roku.
2. Poprawa efektywności energetycznej na poziomie 30-40% w 2030 roku względem 2005 roku.
3. Udział energetyki odnawialnej w roku 2030 na poziomie co najmniej 35-40%.
4. Standardy nowo budowanych budynków od roku 2025 nie gorsze niż domów pasywnych,  z dążeniem do budynków „plusenergetycznych”.
5. Integracja w jeden spójny mechanizm wsparcia programów dotyczących termomodernizacji, wprowadzania mikroinstalacji OZE, poprawy efektywności energetycznej oraz przeciwdziałania ubóstwu energetycznemu
6. Kreowanie miast efektywnych energetycznie z dominacją transportu niezmotoryzowanego i publicznego, miast zwartych, ale nasyconych terenami zielonymi, a także odpornych lub adaptujących się do zmian klimatu
7. Tworzenie, w oparciu o niskoemisyjny miks energetyczny, łańcucha ekomobilności w transporcie osobowym i towarowym, zarówno w miastach jak i poza nimi,
8. Włączenie obywateli, samorządów lokalnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw w budowanie bezpieczeństwa energetycznego i „demokracji
   energetycznej” (tj. łączenie technologicznej transformacji energetycznej ze wzmacnianiem demokracji i udziału społecznego w procesach decyzyjnych).
9. Pobudzanie i wspieranie działań na rzecz transformacji energetycznej i ochrony klimatu, jak np. własna produkcja czystej energii przez przedsiębiorstwa, odd małych po duże koncerny.
10. Wykorzystanie terenów biologicznie czynnych (rolniczych i leśnych) do wzrostu pochłaniania dwutlenku węgla z zapewnieniem ochrony ekosystemów oraz
    ochrony różnorodności biologicznej.
11. Przeznaczenie co najmniej 50% z środków UE w okresie 2021–2027, a także funduszy ekologicznych oraz całego przychodu z handlu uprawnieniami do emisji,
    na rozwój gospodarki niskoemisyjnej. Jako dodatkowe narzędzie można zastosować tzw. ekologiczną reformę podatkową, polegającą na opodatkowaniu paliw najbardziej emisyjnych w tym emisji z węgla, przy jednoczesnym obniżeniu podatków bezpośrednich (kosztów pracy) – stymulując rozwój „czystej energii” w
    sposób neutralny dla budżetu państwa.

*Lista naukowców i ekspertów konsultujących dokument: Prof. Jan Popczyk, Prof. Szymon Malinowski, Dr Andrzej Kassenberg, Grzegorz Wiśniewski, Marcin Popkiewicz.