Zużywamy dużo energii: do ocieplania domów, oświetlenia, pracy sprzętu AGD i RTV, do produkowania towarów, które potem kupujemy w sklepach. Większość zużywanej w Polsce energii pochodzi ze spalania węgla, tego wydobywanego jeszcze, a kończącego się w kraju, i tego sprowadzanego z Australii, Rosji i innych krajów. Koncerny energetyczne rządzą naszym życiem, bo od dostaw energii zależy nasze codzienne funkcjonowanie. Regulują ceny energii i wpływają na politykę poprzez zapewnianie jej dostaw. W Polsce tylko 11,8% (dane GUS) zużywanej energii pochodzi ze źródeł odnawialnych, i to mimo dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE, według których Polska zobowiązała się do osiągnięcia minimum 15% udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto do 2020 roku. Z powodu działań polskich rządów blokujących rozwój energetyki odnawialnej, a dotujących dużymi sumami nieefektywne górnictwo i koncerny energetyczne tego celu do 2020 roku nie osiągniemy. Nie ma też co liczyć na to, że obecny rząd postawi na OZE. Ambitne plany wspierania energetyki odnawialnej muszą wypłynąć z samorządów.
Są miasta i regiony w Europie i na świecie, które postawiły na niezależność energetyczną. Wysunięty na wschód kraj związkowy Austrii Burgenland już w 2013 roku został pierwszym regionem w Europie samowystarczalnym energetycznie, stworzył 5 560 nowych miejsc pracy (region liczy 284 000 mieszkańców), co przełożyło się na wzrost PKB. Gmina Kisielice w Polsce zainwestowała w energetykę wiatrową, później w biogazownie i fotowoltaikę, obecnie jest niezależna od zewnętrznych dostawców energii i ciepła i prężnie się rozwija.
Demokracja energetyczna to system, w którym podmioty spoza sektora energetycznego biorą udział w procesie produkowania energii i zarządzania nią. Tymi podmiotami mogą być gminy, władze samorządowe, ale także wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie, instytucje publiczne tj. szkoły czy szpitale, przedsiębiorstwa i każdy i każda z nas. Każdy z nas, przy odpowiednich warunkach prawnych oraz wsparciu finansowym samorządu może produkować energię na własne potrzeby. Energię oparta na źródłach odnawialnych: biomasie, energii wiatru, wody i słońca. Możemy być jednocześnie i producentami, i konsumentami energii, czyli tzw. prosumentami Zamiast kilku potężnych elektrowni monopolizujących rynek w naszych województwach powinny powstawać tysiące mniejszych zakładów energetycznych, kontrolowanych przez lokalne społeczności i połączone inteligentną siecią, poprzez którą można ściągać lub wysyłać energię. Co ważne, takie lokalne sieci energetyczne i małe instalacje energetyczne to także stałe miejsca pracy dla mieszkańców regionów: pracy przy opracowywaniu i wdrażaniu koncepcji technologicznych, przy tworzeniu instalacji i ich przeglądach i konserwowaniu. To stałe miejsca pracy, które nie szkodzą środowisku, nie szkodzą naszemu zdrowiu, które będą wciąż atrakcyjne dla przyszłych pokoleń.
Rozwój energetyki odnawialnej to także wielka szansa dla polskiej wsi: na nasłonecznionych obszarach mogą powstawać kolektory słoneczne, pojawiać się wiatraki, z kolei budowa lokalnych biogazowni będzie stałym rynkiem zbytu dla odpadów produkcji rolnej i zwierzęcej: zyskają i rolnicy, i dostawcy produkowanego w biogazowniach ciepła i energii.
Inwestowanie w rozproszoną energię odnawialną, połączone z ociepleniem naszym budynków, to przyszłość. To bezpieczeństwo dostaw energii, szczególnie ważne w kontekście drastycznego niedoboru surowców energetycznych na świecie i niepewnej sytuacji politycznej. To przeciwdziałanie skutkom zmian klimatu, które powodowane są spalaniem paliw kopalnych. To w końcu alternatywa dla władzy wielkich koncernów energetycznych i oddanie władzy nad tym ważnym sektorem gospodarki obywatelom i obywatelkom.
Samorządy mają narzędzia, by postawić na rozwój energetyki odnawialnej w regionie. Mogą to robić poprzez wyznaczanie miękkich celów politycznych, odpowiednie planowanie przestrzenne, dobrze skonstruowane zamówienia publiczne, a także działania promujące energetykę obywatelską przy wykorzystaniu zachęt finansowych oraz środków unijnych. Potrzeba tylko woli politycznej.
